değerli sözlük arkadaşım beni çok etkileyen bir entry'n üzerine yazıyorum bu satırları. hepimizin içinde bir melek bir de şeytan olduğu söylenir ya. bu doğruysa eğer bilmelisinki senin meleğin şeytanından çok daha güçlüdür. yolumuzun üzerinde hangi duraklar var bilemeyiz ama onca yolun sonunda seni bekleyen bir cennet olduğuna inanıyorum ben.
“Bir gün bir adamı okudum ve bütün hayatım değişti.” Öyle mi? Abarttım mı?
Ne zaman ilginç bir kitap okusam ve de orada öğrendiklerimi buralara yazmak istesem, başlığı araştırınca görüyorum ki kont dracula, zaten o başlığı açmış. Ne kadar mistizmle ilgili olursa olsun, ya da paganik bir şeylerle, katharlarla yada masonik simgelerle, insanın içini merakla kaplayan her türlü başlıkta onun imzası olduğunu gördüm.
Benim gibi sadece, kitaplardan okuyarak öğrenen birisi gibi değildi bu konulara yakınlığı sanki. yaşamış, şahit. olmuşçasına anlatıyordu. Son kalelerine sığınmış katharlar, haberleri olmadan katliamı beklerken, sanki oradaydı onların arasında, ya da, Süleyman tapınağı inşa edilirken bir taşta o taşımıştı sırtında.
Umberto Eco’nun Foucault Sarkacı’nda ki bir kahramanı hatırlattı bana o da bir kont* ’tu, kahramanlarımızın tarihte geçen olaylarla ilgili bilgi aldıkları, referans olarak kabul ettikleri bir kişi. O da her şeyi yaşamış gibi anlatırdı, yüz yıllar önce geçen bir hadiseden bahsederken “evet, yaptık, tam dediğiniz gibi değil aslında şöyle yapmıştık” diye olayları açıklardı.
Bazısı gizemli bulmaz, merak etme duygusunu epeyce gerilerde bırakmıştır. Sert kabuğunu, prensiplerine olan bağlılığını, yaptığı pek çok şeyi nasıl özenle yaptığını, espri duygusunu, tatlı tatlı makaraya sarmaktan hoşlandığını, yüreğinin bir yerinde taşıdığı sıcacık o yanı, kendine güvenini, zekasını ve daha bir sürü şeyi en başından fark etmiştir. Tam bir yetişkindir ama bence sevimli çocuk yanı, zeki oyuncu, güçlü ve mağrur kral da satırlardan kafasını kaldırır ve size gösterir kendini. Onu merak etmeyi bırakır, onu o ne kadar isterse o kadar tanıyabileceğinizi anlarsınız. O kapılarını her zaman açmaz, oyunun oynanıp oynanmayacağını ve kurallarını o belirler. Bazen siz yapınız gereği kapılarınızı hep zor açan birisinizdir. Belki çokça konuşur konuşursunuz ama derinlerde bir yerde özgüveniniz azdır ya da genel olarak hayat ve insanlara güveniniz azdır. Tam kapıyı açmanız gerektiğini anladığınızda o kapılarını belki de sonsuza dek kapamıştır.
Sözlüğe geri gel demiyorum sana. Bana çok eski yıllarda öğrendiğim nice şeyi sorgulatıyorsun, bazen 5 duyunun ötesinde nasıl hissedebilir insan diye küçük bir çocuk gibi keyifli keyifli düşündüğüm anlarda buluyorum kendimi. Senin karşı çıkman, inandıkların ve inanmadıkların, sevdiklerin ve sevmediklerin benim algılarıma akıl ve zerafet yanının eşliğinde yansıyor. Onlara saygı duymayı, onları anlamaya çalışmayı öğretiyorsun durmadan bana. Çoğu zaman onları kendi kapasitemin elverdiğince anlamış halde buluyorum. Bana masmavi bir okyanustaki deniz feneri'ni anımsatıyorsun ve çok güleceksin ama neden bilmem, belki hiç benzemediğin belki de benziyor olabileceğin, Hakan Karahan* misali bir adamı anımsatıyorsun. Anımsattıkların için teşekkür etmem yetmez biliyorum.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
